Om pesten tegen te gaan legt men vaak de nadruk op het
inzetten van protocollen en het vergroten van de psycho-fysieke weerbaarheid.
Daarmee krijgt een deel van de problematiek wel de aandacht, maar wordt niets
gedaan aan de oorzaak, de bron van waaruit pestgedrag voortkomt. De oorzaak en
de bron van pestgedrag is complex, maar zeker is dat pesten en geweld voorkomt
uit een onbalans bij het kind en gezien kan worden als een uiting van innerlijk
ongenoegen en pijn!
Een kind dat ‘stevig in zijn schoenen staat, en lekker in
zijn vel’ zit, is er niet op uit om anderen schade toe te brengen. Om zichzelf
beter te voelen, heeft het niet nodig de ander naar beneden te halen. Het
voorkomen van geweld begint bij een innerlijk gevoel van veiligheid en
geborgenheid. Vanuit je veilig voelen kun je nieuwsgierig zijn naar de ander:
de basis van respectvol omgaan met elkaar!
Veel kinderen die deelnemen aan onze kind/ouder-trainingen
zijn ‘sociaal onhandig’, worden gepest of pesten zelf kinderen. Op scholen, in
klassen waar onvoldoende basisveiligheid aanwezig is, richten we ons op het
verbeteren van het leer-en leefklimaat. Juist door de samenwerking met de verschillende
betrokkenen (het kind, de ouders en de leerkrachten) en het versterken van de
psychosociale vaardigheden bij het kind, zien we opvallend goede resultaten.
Deze aanpak vermindert pestgedrag, zowel bij de pester als de gepeste, werkt
preventief, ook naar andere gedragsproblemen, depressiviteit of angstklachten.
Het is schokkend dat de dood van kinderen nodig is om
volwassenen wakker te maken en zich te bezinnen op keuzes en aandachtsgebieden,
die fundamenteel zijn voor een samenleving. Ik pleit voor een bredere
benadering vanuit ontwikkelingsperspectief, waarbij niet alleen het symptoom,
maar ook de bron van waaruit geweld voortkomt, aandacht krijgt. Het is van
groot belang om de innerlijke ‘basis’ van het kind te versterken én de ouders
en opvoeders daarin te ondersteunen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten